Mijn moeder is in Australie geboren en opgegroeid.  Ze was net 17 jaar toen ze met haar ouders naar Nederland gingen. Ze weet nog als de dag van gisteren dat ze op de boot stond in de haven van Frementle. Onder de klanken van Vera Lynn: We meet agian.Zag ze haar geboorteland steeds kleiner worden Ze veegde een traan weg en hoopte dat ze snel weer voet zette op Australisch grond. Maanden werden jaren en jaren werden vele tientallen jaren. Het leven in Nederland had vele litekens achtergelaten op haar ziel  En dit zorgd dat ze in een depressie afgleed waar ze met vele demonen moest vechten.  Ze wou op een gegeven moment zelf geen tvserie over Australie meer zien. Op een dag in 2017 kwam er een bericht via facebook binnen van haar oude klasgenootje van de basisschool. Of ze Andrea Lamers was, die op de primaryschool bij haar gezeten had. Ze hadden een schoolreunie gehouden en mensen vroegen zich af hoe het met mijn moeder ging. De volgende ruinie zou in April 2019 gehouden worden. Ik zei meteen tegen mijn moeder, je gaat ook al verkopen wij alles in huis.

Ik nam een baan als schoonmaakster voor 40 uur in een bedrijf met een paar honderd mensen. Ik heb duizenden vieze wc schoongemaakt. Mensen op kantoor zagen mij alleen maar als een schoonmaker en ik werd vele malen met een mes in mijn rug gestoken door een andere collega.  Maar ik had een doel en dat was om samen met mijn moeder naar Australie te gaan. Elke keer als er weer een mes in mijn rug gestoken werd ook al deed ik mij best om alles zo goed mogelijk schoon te houden plus tig andere klusjes die mensen vroegen ging ik door om elke dag op werk te komen. Ik kon zelf geen vrij krijgen. Ruim 10 maanden voor onze reis boekte wij de reis al. In de maanden verkochten wij veel spullen en liet ik alle shit over mijn heen komen. 1 Week voor mijn vakantie kreeg ik plotseling ontslag. Mijn directe collega en mensen van kantoor namen eens geen tijd om afscheid te nemen. Buren zouden op onze dieren passen en in onze huis slapen. Ik had zelf nog reserve mensen voor het geval ze het niet aankonden of in geval van nood. 28 Maart was het zover en mijn moeder zu haar geboorte land weer herzien. Wij vlogen met Thai Airways, echt een aanrader want ze lieten de vliegtuig vam Bangkok naar Perh ruim een uur wachten op ons omdat onze eerste vlucht vertraging had. In Australie werd mijn moeder en ook mijn zusje en ik ontvangen als goede familieleden. Ook al waren ze vrienden van vroeger en hadden ze mijn moeder al 43 jaar niet gezien en ons nog nooit. Australie was een groot avontuur waar je op mijn blog meer over kan lezen. Foto,s geven al een kijkje wat wij meegemaakt hebben. https://myworldyourworlddotlife.wordpress.com/