Al als klein kind verzon ik al verhalen. Ik keek liever enge series en film dan bv disneyfilms. Ik had als kind welleens last van nachtmerries vooral nadat ik IT gekeken had. Ook was ik elke woensdagmiddag wel in de bibliotheek te vinden, met tassen vol boeken kwam ik thuis. Een van mijn lievelingsserie,s was: De jonge geuzen van UG De Jong. Ik weet nog de tijd dat ik naar school naar huis haaste om op tijd te zijn voor de griezelserie: Afraid of the Dark. De jaren ernaar schreef ik veel korte verhalen in pauzes van school en op werk. Maar al die tijd bleef het bij korte kladjes die ik weer weg gooide. Ik heb genoeg fantasie maar een hele grote hindernis met schrijven en dat is taal. Ik ben doof geboren. Mijn ouders kwamen hier pas later achter want ik lachte of keek zielig op het juiste moment. Maar toen ze er achter kwamen kon ik naar een operatie bij de radboudziekenhuis weer horen.  Ik heb 6 jaar op de Martinus van Beek school gezeten in Nijmegen. Dit is een school voor kinderen die doof,slechthorend of een spraakprobleem hebben. Ik ben nog jaren gevolgd door de radboud ziekenhuis hoe mijn vooruitgang was. Dit was zo goed dat ik naar de basisschool naar een normale middelbaar school kon gaan. Wel onder begeleiding. Wat ik ook deed mijn cijfers voor talen waren laag. Kreeg een keer een 1 voor Frans omdat mijn naam op de toets stond. Mij leraar grapte nog dat die tenminste wel goed gespeld was.  Mijn moeder is nog nooit naar een Nederlandse school geweest en haar moedertaal is Engels. Mijn vader is laaggeletterd.

 Taal bleef een zwakte maar werd hier pas echt onzeker over toen ik verder ging met schrijven. In 2013 kwam ik in aanraking met facebook. En daar wordt je al gauw op taal beoordeeld. Daarnaast had ik mijn stoute schoenen aangetrokken en mijn manuscript Sanctuary naar een pod uitgever genaamd Boekscout gestuurd. Ik koos bewust voor een POD uitgever omdat mijn droom was om mijn eigen boek in mijn handen te hebben en misschien een paar te verkopen maar meer niet. En bij een POD uitgever heb je meer kans dat ze je manuscript aannamen. Maar ik kreeg hem al gauw terug met als toelichting. Mooi verhaal maar veel te veel fouten. Ik zat financieel in een moeilijke situatie dus kon niet een redactie bureau inhuren . Ik had een paar mensen die mij wouden helpen met redigeren maar naar maanden later vol met beloftes was er nog niks gebeurd. Ik heb de risico gewaagd en iemand op markplaats gevonden die voor een redelijke prijs wou redigeren maar dit kon wel ruim 10 maanden duren. Ik had geen keus en nu had ik wel 10 maanden te tijd om prive spullen te verkopen en zo de geld bij elkaar te krijgen. Gelukkig was de  verhaal nu wel goed . En in 2014 kwam Sanctuary uit. Nog geen 2 jaar later kwam Tijdloos uit.

     Vol vertrouwen ging ik verder met schrijven. Natuurlijk is het schrikken als je mee doet met een schrijfwedstrijd, deze verhaal laat redigeren door iemand die zegt goed in taal te zijn en dan een naar laatse wordt. En tot nu toe ben ik bij geen ene wedstrijd bij de middenmote over daarboven terecht gekomen. Maar gelukkig waren alle juryleden te spreken (waarvan ik een juryrapport van heb) over mijn schrijfstijl.Het is ook minder dat een andere schrijver eerst met je wou samenwerken en daarna niet meer want hij had geen tijd voor een nieuwe verhaal maar wel begon een week later met een nieuwe manuscript en daarna een samenwerking met een andere schrijver. De aantal jaren heb ik meer van dit soort dingen meegemaakt maar het doet even pijn maar wakkert mijn vechtlust verder aan.Ik ben nu een paar jaar verder en kijk nu kritscher naar mijn verhalen en weet waar mijn verbeterpunten zijn. Ook krijg ik  bijles in Nederlandse taal en schrijven.  Mijn schrijfcoach is gelukkig heel  geduldig met uitleggen van de vele taalregels. Ik ben nu bezig met een horrorverhaal. Het zal al mijn vorige verhalen overtreffen. Ook wil ik weer meedoen met schrijfwedstrijden. Ik blijf veel oefenen en probeer elke dag te schrijven.